مسافران شهری می‌توانند در مرکز شهر و مناطق حومه از این خودروهای برقی زنجیروار بصورت مشترک استفاده کنند.
هدف اصلی این طرح این است که شهروندان بتوانند با این خودروها خود را به نزدیک‌ترین ایستگاه حمل و نقل عمومی برسانند، بدون اینکه مجبور باشند از وسیله نقلیه شخصی استفاده کنند.
این طرح «سیستم حمل و نقل سریع شخصی» نام دارد. این وسیله نقلیه قطاروار باید بتواند مطابق با نیاز شهروندان در جاهای مختلف شهر رفت و آمد کند.
والری سروانتس، یکی از مهندسان این طرح میگوید: «اپراتوری وجود دارد که می تواند این وسیله نقلیه را به هر جایی از شهر که مورد نیاز است منتقل کند. هر کدام از این واگنها می‌تواند ۷ خودرو را یدک بکشد و به جاهایی که مسافران منتظر هستند برود.»
الگوی سیستم اتصال خودروها
در اتصال این خودروها از الگوی اتصال واگنهای قطار استفاده شده است. چالش اصلی مهندسان اروپایی ایجاد سیستمی برای پیشگیری از حرکت افقی واگنها بود. در این سیستم واگنها به‌صورت الکترومکانیکی متصل هستند که هم مانع از حرکات اضافی واگنهای می‌شود و هم به بهره‌وری میزان انرژی مصرفی کمک می کند.
مارکوس هینیک، مهندس خودرو میگوید: «ویژگی این سیستم اتصال این است سیگنال‌ها یعنی فرمان‌های کنترل میام تک تک این وسایل نقلیه منتقل می شود. در نتیجه برای شارژ و میزان برق هر کدام از آنها هم توازن برقرار می‌شود.»
بخشی از تجهیزات فرمان و موتور این خودروهای زنجیروار در آزمایشگاهی در شهر گرونوبل در فرانسه طراحی شده است. یکی از کارهایی که مهندس برق اروپای این طرح در این آزمایشگاه انجام می‌دهند بررسی سیستم ایمنی چرخ‌دنده‌های جلو و عقب است.
جولین دوچی مهندس برق میگوید: «هر وسیله نقلیه دارای دو موتور است ، یکی موتور در جلو و یک موتور در عقب. در نتیجه وقتی ۸ خودرو به هم متصل هستند، ۱۶ موتور باید هدایت شود. به همین دلیل نیاز به یک سیستم فرمان و کنترل بسیار پیچیده داشتیم. ابتدا می‌بایست با در نظر گرفتن پارامترهای گوناگون از جمله جرم وسیله نقلیه، الگوریتم‌های مختلفی طراحی می‌کردیم. گام بعدی آزمایش کل پلتفورم در محوطه آزمایشی و مرحله آخر هم، کنترل و آزمایش کل وسیله نقلیه در جاده بود.»
ایستگاههای شارژ خودروهای برقی زنجیروار
پارامترهایی نظیر مسافت، آلودگی هوا و عادات مسافران، زمان سفر و زمان انتظار یا هزینه هم در این طراحی این خودروهای زنجیروار در نظر گرفته شده است.
یکی دیگر از چیزهایی که مهندسان این طرح به آن توجه کرده‌اند، تعیین تعداد، اندازه و مکان ایستگاههای شارژ است.
رافائلو برونو، مهندس کامپیوتر در این باره میگوید: «برای ساختن زیرساختارهای مخصوص شارژ این وسیله نقلیه به سرمایه‌‌گذاری عظیم احتیاج هست. به همین دلیل برای تعیین محل ایستگاههای شارژ و اندازه آن باید استراتژی های مناسب طراحی شود.»
این وسیله نقلیه بعد از طی ۵۰ کیلومتر نیاز به شارژ مجدد دارد.
والری سروانتس، مهندس این طرح میگوید: «این سیستم برای تکمیل شبکه حمل و نقل عمومی طراحی شده است. چون عموما محل کار مردم از محل زندگی شان فاصله زیاد است. در نتیجه هدف ما این بود وسیله جدید طراحی کنیم تا مسافران شهری بدون اینکه مجبور به استفاده از خودرو شخصی باشند بتوانند با آن به ایستگاههای حمل و نقل عمومی بروند. بنابراین هم میزان آلودگی و گسیل دی اکسید کربن کاهش می‌یابد، هم ترافیک شهری سبک می‌شود.»
طراحان این وسیله نقلیه می‌گویند سرعت آن حداکثر ۶۵ کیلومتر در ساعت است. این طرح در حال حاضر در فرانسه، اسپانیا و انگلیس در حال آزمایش است.
انتهای پیام/