نتایج حاصل از این پژوهش در «پیشرفت های آکادمی ملی علوم» Proceedings of the National Academy of Science منتشر شده است.
بخشی از سرمایه لازم برای این مطالعه که 5 سال طول کشیده را فدراسیون حیات وحش ملی و بخش دیگرش را وزارت انرژی تأمین کرده است. رویترز نیز در گزارش خود از نتایج این تحقیق آورده است که اتانول حداقل 24 درصد از بنزین آلایندگی کربنی بیشتری ایجاد می کند.
اما این موضوع از یک جهت دیگری حائز اهمیت است. یافته های این پژوهش ناقض اهداف «استاندارد سوخت تجدیدپذیر» Renewable Fuel Standard یا RFS است که یک برنامه فدرالی است و در سال 2005 خلق شده تا آلایندگی ها را در ایالات متحده کاهش دهد. بر اساس این برنامه ی فدرالی، پالایشگاه های نفت باید میلیاردها گالن اتانول را به مخازن بنزین بیفزایند. برای همین هم اقتصاد آیوا در آمریکا به تولید و فروش اتانول متکی شده و در حال حاضر این ایالت بزرگترین تولید کننده ذرت در آمریکا است و نیمی از محصولات ذرت این ایالت برای سوخت مورد استفاده قرار می گیرد.
گاهی اوقات حقایق علمی میتواند جلوی سیاست گذاری ها نادرست را بگیرد. از زمان اجرای پروژه RFS تا به حال 7 میلیون هکتار بین سال های 2008 تا 2016 یعنی با 8.7 درصد رشد به میزان کشت ذرت افزوده شده است. همین ماجرا باعث افزایش ردپای کربنی و افزایش نیاز به کودهای شیمیایی شده که به نوبه خود روی آلایندگی بیشتر مؤثر است.
در حال حار بر اساس قوانین موجود و بر اساس الزامات E-15 ایالت آیوا همچنان به تولید ذرت و افزودن اتانول به جایگاه های بنزین ادامه خواهد داد و معلوم نیست یافته های این پژوهش تأثیری روی تغییر سیاست گذاری این ایالت داشته باشد.
شاید در یک یا دو دهه آینده گسترش خودروهای برقی، به تدریج موضوع آلایندگی اتانول را به روشی دیگر حل کند.